خارجی‌ها در ورزش ایران؛ تهدید یا فرصت؟

   مشکلات ورزش ایران با مربیان و بازیکنان خارجی به سریالی بی سر و ته تبدیل شده است.
   در ورزشِ جهان، برخی کشور‌ها نقش صادرکننده و برخی هم واردکننده دارند، ایران در واردات مربی و بازیکن اگر چه سابقه طولانی دارد، اما اخیرا این موضوع به مسئله‌ای جدی تبدیل شده است.
   نکته جالب ماجرا اینجاست با وجود گذشت چند دهه از فعالیت حرفه‌ای ورزش ایران در عرصه‌های بین‌المللی، هنوز برخی مسئولان نحوه بستن قرارداد با این خارجی‌ها را بلد نیستند، به طوریکه آن‌ها با قوانین ابتدایی بین‌المللی، ورزش ایران را مقروض می‌کنند و ما هم برای فرار از تهدید تعلیق مجبور به پرداختن غرامت‌های دلاری هستیم.
   این روز‌ها خارجی‌ها به خوبی از شرایط موجود ورزش بهره‌برداری کرده‌اند، به طور نمونه استراماچونی این مربی چکمه پوش وقتی از بازگشتش به ایران و نشستن روی صندلی آبی پوشان ناامید شد دست به سیاستی دیگر زد، وی با بیان صحبت‌هایی، سعی در ایجاد تفرقه میان هواداران و مسئولان باشگاه دارد، در حالی که نمی‌داند هواداران از بزرگ‌ترین سرمایه‌های تیم‌های فوتبال هستند و به راحتی پشت تیم محبوب شان را خالی نمی‌کنند.
   کالدرون سرمربی تیم پرسپولیس نیز به دنبال گذاشتن خط‌کش و شروط خاص برای این تیم است و گفته اگر خواسته‌هایش اجرا نشود بطور حتم افشاگری می‌کند؛ حال این سوال مطرح است که در فوتبال باشگاهی ایران چه می‌گذرد که برخی‌ها رازدار می‌شوند تا در زمان نیاز و برای رسیدن به اهداف‌شان آن را افشا کنند؟
   یا در همین رشته پرطرفدار والیبال معلوم نیست قرارداد ایگور کولاکوویچ چگونه در زمان روسای سابق فدراسیون بسته شده است که نمی‌توانند قرارداد ۲ دستیار این سرمربی را فسخ کنند، گوش را با گوشواره خریده‌اند!
   از این دست مشکلات در ورزش زیاد به چشم می‌خورد، زوران گائیچ در والیبال، لازلو در تیراندازی و ایوان سوکولوف در شطرنج نمونه‌هایی هستند که به صورت مقطعی ملی‌پوشان را هدایت می‌کردند، اما حقوق کامل در حساب‌شان بود.
   در موضوع جذب بازیکن خارجی کار به جایی رسیده بود که دلالان با فیلم، موافقت باشگاه را می‌گرفتند و قرارداد می‌بستند و وقتی بازیکن پا به ایران می‌گذاشت مصدومیت‌هایش مشخص می‌شد، اما چون قرارداد بسته شده بود طرفین ایرانی مجبور به تحمل وضع موجود و ادامه همکاری بودند.
   یا چند سال قبل یکی از تیم‌های والیبال با بازیکنی که با عفونت گوش میانی داشت قرارداد همکاری بست, سرگیجه های وی در جریان مسابقات شرایط همکاری را سخت تر کرد و مسئولان باشگاه بطور قانونی نمی‌توانستند قراردادشان را فسخ کنند، در این موضوع بخت البته با ما بود، زیرا بازیکن برزیلی خود را مقصر بستن این قرارداد عنوان کرد و بدون گرفتن غرامت به کشورش بازگشت.
   به نظر می‌رسد وقت آن رسیده که مسئولان ورزش کشور بدون توجه به سیاست نتیجه‌گرایی با آینده‌نگری و پشتوانه‌سازی به جای مربی از مدرسان سطح بالای خارجی دعوت به همکاری کنند و با برگزاری کلاس‌های ارتقای سطح متعدد مربیان ایرانی حرفه‌ای و توانمند تربیت کنند تا در آینده‌ای نزدیک در این بخش هم به استقلال برسیم و حتی از خروج ارز هم جلوگیری شود.

انسیه ورزنده  خبرنگار تحریریه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما