چرا اعلام «چیستی حادثه نطنز» به آینده موکول شد؟

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از نورنیوز ؛ در این خصوص بررسی عوامل وقوع و «اتخاذ تمهیدات ضروری» برای جلوگیری از تکرار رخداد‌های مشابه نیز از قاعده «تصمیمات راهبردی» پیروی می‌کند.

با گذشت بیش از سه روز از حادثه بامداد پنج شنبه ۱۲ تیرماه در مجتمع هسته‌ای شهید احمدی روشن (نطنز) که طی آن بخشی از سوله در حال تجهیز مربوط به مونتاژ سانتریفیوژ‌های نسل جدید دچار خسارت شد، اخبار و گزارش‌های مربوط به این رخداد همچنان در کانون توجه رسانه‌های داخلی، منطقه‌ای و بین المللی است.
صرف نظر از اهمیت شکلی این حادثه، موضوعی که باعث تداوم موج خبری این رخداد شده، مرتبط بودن آن با «تاسیسات هسته ای» است.
اگرچه محل وقوع حادثه، فاصله قابل توجهی با بخش‌های فعال در حوزه غنی سازی اورانیوم داشته و بر اساس اعلام مسئولان سازمان انرژی اتمی ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی، این حادثه با نشت اورانیوم همراه نبوده است، لیکن شکل گیری این رخداد در یک مجتمع هسته‌ای به تنهایی برای «ایجاد حساسیت و جلب توجه جهانی» کفایت می‌کند.
متناسب با حساسیت‌های بین المللی ایجاد شده پیرامون این حادثه، گمانه زنی‌ها در مورد دلایل وقوع آن نیز به عنوان اصلی‌ترین محور مورد سئوال از سوی رسانه‌های مختلف همچنان مطرح است.
از اولین ساعات وقوع این حادثه و حتی قبل از آن برخی منابع رسانه‌ای که عمدتا مرتبط با رژیم صهیونیستی بودند جریان خبری مربوط به دست داشتن اسراییل در این حادثه را آغاز کردند و گزاره‌های مختلفی، چون حمله هوایی به این مجتمع از سوی جنگنده‌های اف-۱۶ و اف-۳۵، انجام عملیات ویژه، خرابکاری صنعتی و... را با درون مایه «قدرتمند نمایی» رژیم صهیونیستی مطرح نمودند.
اگرچه رسانه‌های رژیم صهیونیستی و غربی از ابتدای وقوع حادثه، فعالیت گسترده‌ای را برای پوشش خبری و تحلیلی این رخداد و مرتبط نمودن آن به توان اطلاعاتی و عملیاتی اسراییل آغاز کردند لیکن مقامات رسمی این رژیم رویکرد کاملا متفاوتی را در پیش گرفتند.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی از اظهارنظر شفاف در خصوص دخالت این رژیم در حادثه سایت نطنز خودداری کرد و صرفا به بیان گزاره کلی «ما نمی‌توانیم اظهارنظری روشن در این خصوص داشته باشیم»، اکتفا کرد.
بنی گانتس وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز درگفتگو با رادیو ارتش گفت: «ایران با توانایی هسته‌ای همان چیزی است که ما نمی‌توانیم اجازه دهیم محقق شود. ما جلوی ایران را از هر راهی که ضروری باشد می‌گیریم.»
گانتس در ادامه و در پاسخ به این سوال که آیا اسرائیل در یک سری از انفجار‌های اخیر در سایت و نیروگاه‌های هسته‌ای ایران دخالت داشته است یا خیر گفت: «ایران اتمی تهدیدی برای ماست، اما نباید این را به هر اتفاقی مرتبط کرد.»
گابی اشکنازی، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی نیز امروز در اظهاراتی مشابه و در واکنش به حادثه هفته گذشته در سایت هسته‌ای نطنز مدعی شد: «اسرائیل اقداماتی را برای متوقف کردن تهدیدات هسته‌ای ایران اتخاذ می‌کند؛ اما بهتر است اقدامات این رژیم علیه ایران ناگفته بماند.»
جمهوری اسلامی ایران، اما تاکنون در کنار اطلاع رسانی شفاف پیرامون این حادثه، ترجیح داده به دلایل امنیتی، بیان علت آن را به آینده موکول کند.
خبر این حادثه را بهروز کمالوندی سخنگوی سازمان انرژی اتمی به فاصله چند ساعت پس از وقوع ان اعلام کرد، اما اظهارنظر در مورد علت حادثه به کیوان خسروی سخنگوی دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی که تنها پیرامون موضوعات خاص در حوزه امنیت ملی اعلام نظر می‌کند، واگذار شد که می‌تواند واجد «پیام‌های متفاوتی» باشد.
خسروی بعداز ظهر روز جمعه و به فاصله یک روز پس از وقوع این حادثه اعلام کرد: علت اصلی حادثه مشخص شده لیکن بدلیل برخی ملاحظات امنیتی، دلایل آن در زمان مناسب اعلام خواهد شد.
به طور طبیعی حادثه پنج شنبه گذشته در سایت هسته‌ای نطنز، صرف نظر از میزان خسارت محدود آن برای ایران، واجد «اهمیت راهبردی» است و بررسی عوامل وقوع و «اتخاذ تمهیدات ضروری» برای جلوگیری از تکرار رخداد‌های مشابه نیز از قاعده «تصمیمات راهبردی» پیروی می‌کند.
بدون شک تصمیم ایران برای موکول کردن اعلام چیستی این رخداد به آینده را باید از نقطه نظر زمان مورد نیاز برای اتخاذ تصمیمات راهبردی مورد توجه و ارزیابی قرار داد.