پخش زنده
امروز: -
برعلیه حکومت ستمشاهی
۱۸ دی سالروز قیام تاریخی وضد طاغوتی مردم انقلابی روستای نیارق
امروز ۱۸ دیماه سالروز قیام تاریخی وضد طاغوتی مردم انقلابی روستای نیارق اردبیل برعلیه حکومت ستمشاهی است، قیامی که درآن ۵ شهید و ۱۹ مجروح تقدیم انقلاب اسلامی شد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اردبیل روستای نیارق واقع در بخش ویلکیج شهرستان نمین استان اردبیل از جمله مناطقی است که اهالی انقلابی آن در روزهای مبارزات انقلاب اسلامی درسال 57 در قیامی شجاعانه با برپایی تظاهرات بر علیه حکومت طاغوت بپا خواسته ،در برابر آتش گلوله های مزدوران حکومت ستمشاهی سینه سپر کرده و پنج شهید و 19 مجروح را تقدیم را اسلام وانقلاب کردند.
در ادامه حرکت های انقلابی بویژه بعد از به خاک و خون کشیده شدن حوزه علمیه قم (19دی 56) توسط ایادی رژیم گذشته اهالی روستای نیارق همزمان با شهرهای دیگر ایران از جمله تهران - تبریز و اردبیل به حمایت از امام خمینی (ره)و علیه نظام پهلوی برخاستند.
اهالی روستا هر روز با حمل پلاکاردهایی با شعارهای انقلابی در خیابان های شهر اردبیل همگام با مردم انقلابی این شهر در راهپیمایی ها شرکت کرده و خشم خود را از رژیم پهلوی نشان می دادند.
زمانی که این حرکت با ماه محرم مصادف شد اهالی در مساجد روستا بعد از پرداختن به عزاداری و روضه خوانی توسط روحانی روستا حجت الاسلام سید علی موسوی ، انزجار خویش را از حکومت پهلوی نشان می دادند و هر روز به غیر از مساجد در کوچه های روستا هم با دادن شعارهایی علیه نظام شاهنشاهی ، پشتیبانی خویش را از حضرت امام خمینی اعلام می کردند.
حرکت انقلابی نیارق روز به روز منسجم تر و باشکوه تر می شد ، طوری که راهپیمایی بعضی روزها با درگیری پراکنده اهالی با ماموران پاسگاه ژاندارمری خاتمه می یافت.
ماموران به خاطر ترس از گسترش این حرکت شب ها را حکومت نظامی اعلام و تمامی مغازه دارها را وادار به تعطیلی مغازه می کردند و هیچ کس حق نداشت از ساعت 9 شب به بعد از خانه خارج شود.
این روزها حکومت نظامی و بازداشت مکرر اهالی توسط ماموران ژاندارمری مردم را خیلی خشمگین کرده بود، حتی یکی از معلمان مدرسه نیارق بنام آقای قانعی لنگرودی را هم به دلیل تبلیغ علیه شاه در کلاس، در پاسگاه بازداشت کردند.
همه اهالی روستا پیر ، جوان ، زن و مرد و حتی کودکان هم شجاعانه و با هیچ گونه اعتنایی به این
تهدیدها همچنان به فعالیت های انقلابی خود ادامه می دادند و اهالی روستاهای اطراف از جمله سوها - گرمه چشمه و بریس هم با اهالی همنوا شده و در تظاهرات شرکت می کردند.
درعصر روز دوشنبه مورخه 18 دیماه 1357 شمسی برابر با نهم صفر 1339 قمری حرکت شکوهمند و انقلابی نیارق به نقطه اوج خود رسید، در این روز که هوا هم بیش از اندازه سرد بود اهالی روستا مثل روزهای قبل تظاهرات آرامی را از مقابل مسجد روستا شروع کرده و بعد از گذشتن از کوچه های اصلی اهالی روستاهای همجوار از جمله سوها و گرمه چشمه هم به جمع راهپیمایان پیوستند و با دادن شعارهایی از جمله:
ای مسلمانلار سیز الله تابع زور اولمایون
شاه اوزی موزدور دور موزدورا موزدور اولمایون
قولدور رضانین اوغلی گل چیخ گئد
الدن اله بیز اسلحه آللوق
قولدور رضانین اوغلون
تختدن یئره ساللوق
مرگ بر شاه
و گاهی با اشعاری طنز انزجار خود را از نظام ستمشاهی به نمایش گذاشتند.
در قسمت پایانی تظاهرات قطعنامه ای مبنی بر اینکه شاه باید ایران را ترک کند ما استقلال و آزادی می خواهیم ،کشور ما باید حکومت مستقلی داشته باشد و ما باید یک حکومت اسلامی داشته باشیم، توسط یکی از اهالی خوانده شد تظاهرات کنندگان هم با ندای الله اکبر متن قطعنامه را بند بند تایید می کردند.
وقتی که اهالی نیارق میهمانان انقلابی یعنی اهالی سوها را بدرقه می کردند ،نظامیان پاسگاه ژاندارمری به طرف اهالی آتش گشوده و در اول چند تیر هوایی شلیک کرده و بدنبال آن قلب مردم را نشانه گرفتند.
شاهدان می گویند که برخی از ماموران هم از قهوه خانه واقع در نزدیک حمام بیرون آمده و به پاسگاه رفته و به سوی مردم تیراندازی کردند ، در این حال اهالی متفرق شده و هر یک به خانه های نزدیک پاسگاه پناه بردند.
در پی این تیراندازی ها اهالی یکی پس از دیگری به زمین افتاده و به خون خویش غلطیدند. دختری به نام "نازیلا سید رحیمی" در حالی که کوزه آبی را از چشمه 'حامام بولاغی' روستا پر کرده بود، هنگام بازگشت به خانه مورد اصابت گلوله ماموران قرار گرفت و در لای تخته سنگی که در پشت 'آشاغا حمام' قرار داشت جان سپرد.
یکی دیگر از زن ها هم بنام "ملک منظر واحدی " مورد هدف قرار گرفت و همراه با طفلی که در شکم داشت به خون خویش غلطید.
محمد و مطلب راستگو در مقابل حمام مورد اصابت گلوله مزدوران قرار گرفتند و در دم جان سپردند و سراصلان خان محمد زاده در مقابل خانواده خود توسط ماموران به خون غلطید.
بعد از یکی دو ساعت که اوضاع کمی آرام شد، اهالی با دادن تلفات زیاد متفرق شده بودند از طریق همدیگر اطلاع یافتند که به غیر از پنج شهید ، 19 نفر دیگر نیز زخمی شده اند.
اهالی ، تمام شهدا را به خانه های خود شان برده و مجروحان را شب هنگام به بیمارستان شیر و خورشید (فاطمی فعلی) اردبیل انتقال دادند.
آنهایی که به همراه مجروحان رفته بودند هنگام بازگشت خبر دادند که در موقع بستری زخمی ها در بیمارستان ، مردم غیور و انقلابی اردبیل جهت کمک به مجروحان از جمله اهدای خون آمادگی خود را اعلام و به جهت حمایت از قیام خونین اهالی در مقابل بیمارستان تجمع و اقدام ماموران را محکوم کردند.
در این روز پر حادثه تنها دبستان دولتی نیارق نیز از رگبار مسلسل در امان نماند. معلمی به نام بایرام زاده وقتی جان دانش آموزان را در خطر دید شیشه پنجره کلاس ها را شکسته و دانش آموزان را از پشت مدرسه به بیرون از کلاس هدایت می کرد و دانش آموزان هم که خیلی ترسیده و اکثر آنها نمی دانستند که چه اتفاقی افتاده است از کوچه پس کوچه های روستا خودشان را به خانه می رسانند و البته یکی از بزرگترهای خانواده اکثر دانش آموزان هم در اطراف مدرسه منتظر بودند و دانش آموزان را همراه خود به خانه ببرند.
اهالی روستا خانواده های زخمی ها و مخصوصا شهدا را تنها نگذاشته و برای دلداری و عرض تسلیت به خانه های آنها می رفتند و رفت و آمد تا پاسی از شب ادامه داشت.
مراسم تشییع و خاکسپاری شهدا قبل از فرار مزدوران پهلوی از پاسگاه نیارق با ندای ملکوتی لا اله الا الله و الله اکبر با حضور جمع کثیری از اهالی و با شور و شوق فراوانی انجام گرفت.
شرکت کنندگان در این مراسم در مقابل روحانی محل (حجت الاسلام میر علی موسوی) سینه سپر کردند که در صورت گلوله باران و هر اتفاق دیگر در امان بمانند تا نماز میت خوانده شود. اهالی ، تمامی شهیدان را در کنار هم و در قلب تنها قبرستان عمومی روستا به خاک سپرده و مجالس بزرگداشت هم با شرکت اهالی و با حضور اهالی روستاهای اطراف در مساجد روستا برگزار شد.
یاد آوری می شود این واقعه پنج شهید و 19 نفر زخمی داشت. اسامی شهیدان سراصلان خان محمدی متولد 1331 ، مطلب راستگو متولد 1337 ، ملک منظر واحدی متولد 1340 ، نازیلا سید رحیمی متولد 1343 و محمد راستگو متولد 1326می باشد.
علاوه بر این شهدا، دو نفر دیگر از اهالی انقلابی روستای نیارق بنامهای شهیدان سلام بخشایش و عباسعلی محبی هم روز 23 بهمن 1357 در جریان درگیری شدید انقلابیون اردبیل با نیروهای شهربانی اردبیل ودرجریان تسخیر ساختمان شهربانی با تیر مستقیم مزدوران ستمشاهی به شهادت رسیدند.
روستای نیارق7شهید در دوران مبارزات انقلاب اسلامی و20شهید در دوران دفاع مقدس تقدیم نظام اسلامی کرده است.
همه ساله در روز 18 دیماه یادواره گرامیداشت شهدای قیام خونین مردم روستای نیارق در این روستا برگزار می شود.
روستای نیارق از توابع بخش ویلکیج و در 30 کیلومتری مرکز استان اردبیل قرار دارد و همچون نگینی در حلقه کوهها و تپه های مشرف به استان گیلان واقع شده است.
در ادامه حرکت های انقلابی بویژه بعد از به خاک و خون کشیده شدن حوزه علمیه قم (19دی 56) توسط ایادی رژیم گذشته اهالی روستای نیارق همزمان با شهرهای دیگر ایران از جمله تهران - تبریز و اردبیل به حمایت از امام خمینی (ره)و علیه نظام پهلوی برخاستند.
اهالی روستا هر روز با حمل پلاکاردهایی با شعارهای انقلابی در خیابان های شهر اردبیل همگام با مردم انقلابی این شهر در راهپیمایی ها شرکت کرده و خشم خود را از رژیم پهلوی نشان می دادند.
زمانی که این حرکت با ماه محرم مصادف شد اهالی در مساجد روستا بعد از پرداختن به عزاداری و روضه خوانی توسط روحانی روستا حجت الاسلام سید علی موسوی ، انزجار خویش را از حکومت پهلوی نشان می دادند و هر روز به غیر از مساجد در کوچه های روستا هم با دادن شعارهایی علیه نظام شاهنشاهی ، پشتیبانی خویش را از حضرت امام خمینی اعلام می کردند.
حرکت انقلابی نیارق روز به روز منسجم تر و باشکوه تر می شد ، طوری که راهپیمایی بعضی روزها با درگیری پراکنده اهالی با ماموران پاسگاه ژاندارمری خاتمه می یافت.
ماموران به خاطر ترس از گسترش این حرکت شب ها را حکومت نظامی اعلام و تمامی مغازه دارها را وادار به تعطیلی مغازه می کردند و هیچ کس حق نداشت از ساعت 9 شب به بعد از خانه خارج شود.
این روزها حکومت نظامی و بازداشت مکرر اهالی توسط ماموران ژاندارمری مردم را خیلی خشمگین کرده بود، حتی یکی از معلمان مدرسه نیارق بنام آقای قانعی لنگرودی را هم به دلیل تبلیغ علیه شاه در کلاس، در پاسگاه بازداشت کردند.
همه اهالی روستا پیر ، جوان ، زن و مرد و حتی کودکان هم شجاعانه و با هیچ گونه اعتنایی به این
تهدیدها همچنان به فعالیت های انقلابی خود ادامه می دادند و اهالی روستاهای اطراف از جمله سوها - گرمه چشمه و بریس هم با اهالی همنوا شده و در تظاهرات شرکت می کردند.
درعصر روز دوشنبه مورخه 18 دیماه 1357 شمسی برابر با نهم صفر 1339 قمری حرکت شکوهمند و انقلابی نیارق به نقطه اوج خود رسید، در این روز که هوا هم بیش از اندازه سرد بود اهالی روستا مثل روزهای قبل تظاهرات آرامی را از مقابل مسجد روستا شروع کرده و بعد از گذشتن از کوچه های اصلی اهالی روستاهای همجوار از جمله سوها و گرمه چشمه هم به جمع راهپیمایان پیوستند و با دادن شعارهایی از جمله:
ای مسلمانلار سیز الله تابع زور اولمایون
شاه اوزی موزدور دور موزدورا موزدور اولمایون
قولدور رضانین اوغلی گل چیخ گئد
الدن اله بیز اسلحه آللوق
قولدور رضانین اوغلون
تختدن یئره ساللوق
مرگ بر شاه
و گاهی با اشعاری طنز انزجار خود را از نظام ستمشاهی به نمایش گذاشتند.
در قسمت پایانی تظاهرات قطعنامه ای مبنی بر اینکه شاه باید ایران را ترک کند ما استقلال و آزادی می خواهیم ،کشور ما باید حکومت مستقلی داشته باشد و ما باید یک حکومت اسلامی داشته باشیم، توسط یکی از اهالی خوانده شد تظاهرات کنندگان هم با ندای الله اکبر متن قطعنامه را بند بند تایید می کردند.
وقتی که اهالی نیارق میهمانان انقلابی یعنی اهالی سوها را بدرقه می کردند ،نظامیان پاسگاه ژاندارمری به طرف اهالی آتش گشوده و در اول چند تیر هوایی شلیک کرده و بدنبال آن قلب مردم را نشانه گرفتند.
شاهدان می گویند که برخی از ماموران هم از قهوه خانه واقع در نزدیک حمام بیرون آمده و به پاسگاه رفته و به سوی مردم تیراندازی کردند ، در این حال اهالی متفرق شده و هر یک به خانه های نزدیک پاسگاه پناه بردند.
در پی این تیراندازی ها اهالی یکی پس از دیگری به زمین افتاده و به خون خویش غلطیدند. دختری به نام "نازیلا سید رحیمی" در حالی که کوزه آبی را از چشمه 'حامام بولاغی' روستا پر کرده بود، هنگام بازگشت به خانه مورد اصابت گلوله ماموران قرار گرفت و در لای تخته سنگی که در پشت 'آشاغا حمام' قرار داشت جان سپرد.
یکی دیگر از زن ها هم بنام "ملک منظر واحدی " مورد هدف قرار گرفت و همراه با طفلی که در شکم داشت به خون خویش غلطید.
محمد و مطلب راستگو در مقابل حمام مورد اصابت گلوله مزدوران قرار گرفتند و در دم جان سپردند و سراصلان خان محمد زاده در مقابل خانواده خود توسط ماموران به خون غلطید.
بعد از یکی دو ساعت که اوضاع کمی آرام شد، اهالی با دادن تلفات زیاد متفرق شده بودند از طریق همدیگر اطلاع یافتند که به غیر از پنج شهید ، 19 نفر دیگر نیز زخمی شده اند.
اهالی ، تمام شهدا را به خانه های خود شان برده و مجروحان را شب هنگام به بیمارستان شیر و خورشید (فاطمی فعلی) اردبیل انتقال دادند.
آنهایی که به همراه مجروحان رفته بودند هنگام بازگشت خبر دادند که در موقع بستری زخمی ها در بیمارستان ، مردم غیور و انقلابی اردبیل جهت کمک به مجروحان از جمله اهدای خون آمادگی خود را اعلام و به جهت حمایت از قیام خونین اهالی در مقابل بیمارستان تجمع و اقدام ماموران را محکوم کردند.
در این روز پر حادثه تنها دبستان دولتی نیارق نیز از رگبار مسلسل در امان نماند. معلمی به نام بایرام زاده وقتی جان دانش آموزان را در خطر دید شیشه پنجره کلاس ها را شکسته و دانش آموزان را از پشت مدرسه به بیرون از کلاس هدایت می کرد و دانش آموزان هم که خیلی ترسیده و اکثر آنها نمی دانستند که چه اتفاقی افتاده است از کوچه پس کوچه های روستا خودشان را به خانه می رسانند و البته یکی از بزرگترهای خانواده اکثر دانش آموزان هم در اطراف مدرسه منتظر بودند و دانش آموزان را همراه خود به خانه ببرند.
اهالی روستا خانواده های زخمی ها و مخصوصا شهدا را تنها نگذاشته و برای دلداری و عرض تسلیت به خانه های آنها می رفتند و رفت و آمد تا پاسی از شب ادامه داشت.
مراسم تشییع و خاکسپاری شهدا قبل از فرار مزدوران پهلوی از پاسگاه نیارق با ندای ملکوتی لا اله الا الله و الله اکبر با حضور جمع کثیری از اهالی و با شور و شوق فراوانی انجام گرفت.
شرکت کنندگان در این مراسم در مقابل روحانی محل (حجت الاسلام میر علی موسوی) سینه سپر کردند که در صورت گلوله باران و هر اتفاق دیگر در امان بمانند تا نماز میت خوانده شود. اهالی ، تمامی شهیدان را در کنار هم و در قلب تنها قبرستان عمومی روستا به خاک سپرده و مجالس بزرگداشت هم با شرکت اهالی و با حضور اهالی روستاهای اطراف در مساجد روستا برگزار شد.
یاد آوری می شود این واقعه پنج شهید و 19 نفر زخمی داشت. اسامی شهیدان سراصلان خان محمدی متولد 1331 ، مطلب راستگو متولد 1337 ، ملک منظر واحدی متولد 1340 ، نازیلا سید رحیمی متولد 1343 و محمد راستگو متولد 1326می باشد.
علاوه بر این شهدا، دو نفر دیگر از اهالی انقلابی روستای نیارق بنامهای شهیدان سلام بخشایش و عباسعلی محبی هم روز 23 بهمن 1357 در جریان درگیری شدید انقلابیون اردبیل با نیروهای شهربانی اردبیل ودرجریان تسخیر ساختمان شهربانی با تیر مستقیم مزدوران ستمشاهی به شهادت رسیدند.
روستای نیارق7شهید در دوران مبارزات انقلاب اسلامی و20شهید در دوران دفاع مقدس تقدیم نظام اسلامی کرده است.
همه ساله در روز 18 دیماه یادواره گرامیداشت شهدای قیام خونین مردم روستای نیارق در این روستا برگزار می شود.
روستای نیارق از توابع بخش ویلکیج و در 30 کیلومتری مرکز استان اردبیل قرار دارد و همچون نگینی در حلقه کوهها و تپه های مشرف به استان گیلان واقع شده است.
نظر شما