شناسایی هویت یک گل ۳۳ میلیون ساله

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، اوا ماریا سادووسکی (Eva-Maria Sadowski) محقق فوق دکترا در موزه تاریخ طبیعی در برلین، هنگامی که تصمیم گرفت بزرگترین گل فسیلی که در کهربا یافت شده است را قرض بگیرد، برنامه خاصی در ذهن نداشت. او گفت: من این کار را بدون هیچ انتظاری و فقط به دلیل کنجکاوی انجام دادم.

این گل حفظ شده تقریباً در نیمه راه بین انقراض آخرین دایناسور‌های غیرپرنده و تکامل انسان‌هایی که آن را در قرن نوزدهم در سرزمینی که اکنون بخشی از روسیه است، یافته بودند، حفظ شده است. در سال ۱۸۷۲، دانشمندان این گل را با عنوان استوارتیا کوالفسکی (Stewartia kowalewskii)، یک گیاه همیشه سبز گلدار منقرض شده طبقه بندی کردند.

هویت گل عنبر بالتیک تا زمانی که سادووسکی آن را بررسی کند، بازنگری نشده بود. گیاهان موجود در کهربا کمیاب هستند. در میان نمونه‌های کهربای بالتیک، تنها ۱ تا ۳ درصد ارگانیسم‌های به دام افتاده گیاهی هستند. این موضوع ممکن است به این دلیل باشد که حیوانات در حوضچه‌هایی از رزین چسبنده به دام می‌افتادند در حالی که گیاهان باید به طور تصادفی در آن بیفتند.

سادوسکی گفت:در حالی که یافتن آن‌ها دشوارتر است، گیاهان موجود در کهربا اطلاعات زیادی را در اختیار دیرینه گیاه شناسان می‌گذارند. کهربا که از رزین درخت تشکیل می‌شود، نمونه‌های باستانی را به صورت سه بعدی حفظ کرده و تمام ویژگی‌های ظریفی را که معمولاً در انواع فسیل‌های یافت نمی‌شوند، آشکار می‌کند.

گلی که نگاه سادوسکی را به خود جلب کرد ۲.۵ سانتی متر عرض داشت. او سپس تصمیم گرفت ببیند که پیشرفت‌های تکنولوژیکی از ۱۵۰ سال می‌تواند چه چیزی را در مورد استوارتیا کوالفسکی آشکار کند.

سادوسکی گل فسیلی را که در بلوک کهربا قرار داشت، با یک پارچه چرمی مرطوب و خمیر دندان صیقل داد. سادوسکی در زیر یک میکروسکوپ قدرتمند، جزئیات کاملاً حفظ شده از آناتومی گل را به همراه دانه‌هایی از گرده مشاهده کرد. او از گرده استفاده کرد تا ببیند آیا گیاه ۱۵۰ سال پیش به خانواده صحیح طبقه بندی شده است یا خیر.

سادوسکی با چاقوی جراحی دانه‌ها را از نزدیک سطح کهربا خراش داد. پس از جداسازی و تصویربرداری از دانه ها، کریستا شارلوت هافمن (Christa-Charlotte Hofmann) دستیار سادوسکی در دانشگاه وین، گرده‌ها را همراه با ویژگی‌های میکروسکوپی آناتومی گل مورد بررسی قرار داد. یافته‌ها نشان داد که این اطلاعات به یک گروه کاملاً متفاوت از آن چیزی که در سال ۱۸۷۲ اختصاص داده شده بود، تعلق دارند. گل سمپلوکو‌ها (Symplocos)، سرده‌ای از درختچه‌های گلدار و درختان کوچکی هستند که امروزه در اروپا منقرض شده، اما در آسیای شرقی مدرن گسترده هستند.  
طراحی مجدد این گل کمک می‌کند تا آنچه دانشمندان در مورد تنوع زیست محیطی جنگل کهربای بالتیک می‌دانند، بیان شود. همچنین نشان می‌دهد که چگونه آب و هوای زمین در طول ۳۵ میلیون سال گذشته تغییر کرده است.

ریگان دان (Regan Dunn) گیاه شناس دیرینه در موزه تار لابرا گفت: این دانه‌های ریز ثبت کننده‌های طبیعی اقلیم‌ها و اکوسیستم‌های گذشته هستند که می‌توانند به ما کمک کنند تا اندازه گیری کنیم که سیاره ما چقدر در گذشته به دلایل طبیعی تغییر کرده است. این اطلاعات همچنین به ما این امکان را می‌دهد تا درک بهتری از گونه‌های حاکم بر سیاره خودمان داشته باشیم.

منبع: theage